Hanne Haazen is ambulant hulpverlener en projectleider RUPS. Dagelijks begeleidt ze meiden en vrouwen die het slachtoffer zijn van mensenhandel. Ook helpt ze vrouwen die vrijwillig het beroep van sekswerker uitoefenen.
RUPS is een programma dat sekswerkers begeleidt. Ze helpen deze vrouwen onder andere met uit te stappen wanneer ze dat willen. “Als sekswerker heb je recht op hulp. Je moet je beroep veilig kunnen uitoefenen. Veel mensen hebben een oordeel over sekswerkers: er wordt niet begrepen waarom je bewust zou kiezen voor dit beroep. Je wordt al snel als slachtoffer of probleem geval gezien. Terwijl ik ook al veel mooie kanten aan dit beroep heb gehoord, zoals de zelfstandig ondernemerschap en het avontuur. Door het stigma durven niet veel sekswerkers om hulp te vragen. Uitstappen is lastig. Bij elk beroep is een carrièreswitch een grote stap, maar als sekswerker is dit vaak nog lastiger. Er zijn namelijk maar weinig werkgevers die iemand aan willen nemen als er op je CV staat dat je tien jaar als escort gewerkt hebt. En sekswerkers vinden het zelf vaak ook lastig om hiervoor uit te komen. Bij RUPS hebben we al veel vrouwen hier succesvol bij geholpen.”
Een mooi voorbeeld is het traject van Lisa. “Lisa, moeder van 4 kinderen, met een succesvol bedrijf in verzekeringen met haar man. Door de crisis ging dit bedrijf failliet. Om van de schulden af te komen is zij in een privéhuis gaan werken. Na een aantal jaar heeft Lisa de wens om haar werk als verzekeringsadviseur weer op te pakken. Wij hebben haar hierbij ondersteund. Zo moest ze bijvoorbeeld weer een één jarige opleiding doen om haar papieren te halen. Dit kon ze financieren van haar werk in het privéhuis. Inmiddels heeft ze met haar man weer een succesvol bedrijf.”
Je ogen sluiten voor mensenhandel
“Bij RUPS zien we ook de donkere kant van de prostitutie. De grens tussen vrijwillig en gedwongen is soms erg dun. Zo zien we bijvoorbeeld dat vrouwen en/of mannen vrijwillig kiezen voor het werk, maar uiteindelijk in de handen belanden van een pooier met verkeerde bedoelingen. Zij worden dan een slachtoffer van mensenhandel. Hoeveel slachtoffers er zijn weten we niet. De stap naar hulp wordt niet snel gezet. De schaamte en angst van slachtoffer overheerst of er wordt voor andere problemen hulp gevraagd en een professional ziet niet dat er meer speelt. Een meisje van 16 zal in haar eerste gesprek echt niet zo snel zeggen dat ze slachtoffer is van een pooier, maar het is belangrijk nooit je ogen te sluiten voor mensenhandel.”
Prostitutie beter in beeld
“De prostitutie is een verborgen wereld. Hoeveel mensen ken jij die sekswerker zijn? Ik ken er privé geen, maar als je kijkt naar alle advertenties en websites dan moeten ze er toch zijn. Daarnaast zijn er ook nog vergunde seksinrichtingen in de regio. En neem van mij aan dat óók daar jongens en meiden werken met de juiste papieren, maar die dit werk niet vrijwillig doen. Of iemand nu vrijwillig als sekswerker werkt of slachtoffer is van mensenhandel; als we met de hele keten; hulpverlening, politie, onderwijs en zorg, beter samenwerken, kunnen we echt een verschil maken. Sinds kort is er in onze regio een coördinator Mensenhandel gestart, een goede eerste stap.”
